Mercan Dede’ye göre, Doğunun mistik enstrümanı neyle DJ konsolü bir birliktelik içindeler. Kendisi de DJ ve neyzen zaten. Bu kombinasyon Türkiye’de ilk albümü yayınlandığında biraz çekinceyle karşılandı. Nitekim ney orada, dini bir çerçeve içerisinde algılanan bir alet ve disko ritmleri bu çerçeveye pek uygun değil. Sanatçının punk kesimi saçları ve küpeleriyse işin cabası. Ama gelişmeler farklı oldu. Mercan Dede dini çevreler tarafından bile sıcak karşılandı.

Hazar’ın filmi yaklaşık altı ay boyunca, Mercan Dede’ye, 2004 yılında gerçekleşen ve Diyarbakır, Malatya ve Bursa gibi kentleri kapsayan turnesinde eşlik ediyor; Alevi halk sanatçısı Sabahat Akkiraz, klasik piyanist Fazıl Say ve koreograf Beyhan Murphy gibi sanatçılarla işbirliğini belgeliyor. 

Müzisyenlik yolculuğuna bir hırdavatçıdan aldığı plastik borudan yaptığı ilk neyden çıkartmaya çalıştığı seslerle başlamış Mercan Dede. Sonra Kanada’ya göçmüş, bir yandan etnik müzikoloji öğrenimi görmüş, bir yandan garson olarak girdiği kulüpte DJ’liğe terfi ederek elektronik müzikle haşır neşir olmaya başlamış. Müziğinde iki dünyayı, eski ile yeniyi, geleneksel ile moderni buluşturmayı başarıyor. Gerçek adı Arkın Ilıcalı olan müzisyenin takma adı çok, bunlara “füzyon canavarı” da dahil.

Sufi tarikatının terminolojisinde de bulunabilecek “Sıla”, “Yol Hali”, “Yoldaşlar” ve “Yola Aşk” başlıklı bölümlerinden oluşan filmin satır aralarında, usta kameraman Bülent Arınlı’nın tüyleri ürperten görüntüleriyle tasavvuftan yolcusu bir müzisyenin duygu ve ruh dünyası anlatılıyor.